Stressvolle ervaringen kunnen de huidziekte psoriasis verergeren. Dit is vooral te zien bij patiënten die veel krabben of zich veel zorgen maken Dit schrijft psychologe Lisette Verhoeven in haar proefschrift waarop zij op 14 januari promoveert. Zij werkt bij de afdeling Medische Psychologie van het UMC St Radboud.
Vragenlijst
Naar de psychosociale aspecten van huidaandoeningen, zoals psoriasis, was tot dusver nog nauwelijks wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dus over de relatie tussen stress en psoriasis was weinig met zekerheid te zeggen. Sommige mensen met psoriasis geven aan dat stress de ziekte verergert, maar er zijn er ook die die ervaring niet hebben.
Lisette Verhoeven vond honderd psoriasispatiënten bereid om een half jaar lang vragenlijsten in te vullen over de ernst van hun aandoening, over jeuk en krabgedrag, over de manier waarop ze met hun psoriasis omgaan, over mogelijk stressvolle gebeurtenissen in hun leven en over hoe de aandoening hun gedachten beïnvloedt. Ook bepaalde een arts of een geschoolde verpleegkundige maandelijks bij deze patiënten de ernst van de ziekte.
Uit dit onderzoek bleek dat na het ervaren van veel stress de psoriasis kan verergeren. Dat gebeurt vooral bij psoriasispatiënten die veel piekeren over hun aandoening en bij degenen die veel last hebben van de jeuk en daarom gaan krabben. Dit krabgedrag kan op lange termijn een aangeleerde reactie worden. Zo kunnen mensen niet alleen gaan krabben bij het ervaren van jeuk, maar bijvoorbeeld ook bij stresservaringen. Doordat krabben slecht is voor de gezondheid van de huid, kan er dan een vicieuze cirkel ontstaan.
Verhoeven vindt het beslist niet nodig dat elke psoriasispatiënt psychotherapie krijgt. Nog afgezien van het feit dat zo´n op psoriasis gerichte therapie momenteel slechts op enkele plaatsen, waaronder het UMC St Radboud, gegeven wordt. Maar voor patiënten met een ernstige vorm van psoriasis, die zich veel zorgen maken en veel krabben zou zo´n therapie nuttig kunnen zijn en algemeen beschikbaar moeten worden, stelt zij.
Huisarts
Verhoeven onderzocht ook, hoe vaak het gebeurt dat patiënten zich bij de huisarts melden met als klacht een huidaandoening. Het bleek dat 12,4 procent van alle bij de huisarts gerapporteerde klachten een huidaandoening betrof, bijvoorbeeld jeuk of eczeem. Van deze patiënten komt de meerderheid alleen bij de huisarts en niet bij een dermatoloog. Verhoeven toont aan dat minimaal 15 procent van degenen die voor hun huidaandoening de huisarts raadplegen, een risicoprofiel heeft voor het ervaren van vrij ernstige psychische problemen. Dit betekent dat ook bij patiënten in de huisartsenpraktijk de impact van huidaandoeningen groot kan zijn.
Kan me helemaal voorstellen dat stress een negatieve werking heeft.
Peter, hartelijk dank voor je verhaal! Ik had er nog nooit van gehoord seborrhoisch eczeem. Nu ik er wat over gelezen heb ben ik best verbaasd dat het zoveel voorkomt, bij ongeveer 5% van de bevolking in meer of minder mate. En inderdaad ook roodheid, schilfering en jeuk.
Zeer vervelend en ik ben het met je eens, het raadplegen van een dermatoloog is belangrijk. Goed dat je deze stap genomen hebt.
Bedankt voor de complimenten en jij ook veel succes!
Een waar artikel en daarmee spreek ik ook uit eigen ervaring.
Ik heb zelf een lichte vorm van psoriasis en een andere huidaandoening welke seborrhoisch eczeem genoemd wordt. Voor beide huidaandoeningen geldt bij mij dat stress de aandoeningen verergert.
In periodes dat ik mijzelf onder meer stress bevind door werk of door privé situaties, geeft dat een onmiddellijk effect op mijn huidaandoeningen. De jeuk of anders neemt op korte termijn in hogere mate toe.
Ook ik ging jarenlang met mijn huidaandoening alleen naar de huisarts. Uiteraard was de huisarts mij bereid te helpen en schreef daarvoor verscheidene zalfjes voor. Maar een echt positief of volhoudend effect hadden deze zalfjes niet.
Uiteindelijk heb ik zelf de stap genomen om naar een dermatoloog te gaan (dit kan wel alleen met een verwijzing van je huisarts).
Omdat de dermatoloog gespecialiseerd is in huidaandoeningen/ziektes, kan hij veel beter anticiperen op de aandoeningen die ik heb en de mate daarvan. De medicatie die ik vervolgens via de dermatoloog ben gaan gebruiken hadden een veel beter effect en heeft er zelfs voor gezorgd dat het seborrhoisch eczeem niet meer zichtbaar is.
Conclusie van dit verhaal: het is altijd goed om ook een bezoek aan een dermatoloog met welke huidaandoening dan ook.
Omdat de dermatoloog in zijn specialisatie je vaak veel beter kan helpen dan je eigen huisarts.
Overigens mijn complimenten voor de site!!
Ziet er goed uit met duidelijke informatie, ga zo door!
Succes